“De kunst van het balanceren”
Op 2 en 3 december was alweer de tweede module van de leergang “Regisseren van (regionale) samenwerking” op Nyenrode. Deze twee dagen stonden in het teken van innovatie en financiering. De deelnemers hadden daar zeker verwachtingen over. Maar aan het eind van de twee dagen moesten zij ook concluderen dat het allemaal heel anders in elkaar steekt dan ze dachten!
Structureren belemmert de innovatie
In mijn werk ben ik gewend om vanuit een bepaalde structuur te werken als ik van A naar B wil komen. Ook als je regionale samenwerking succesvol wil inrichten. Je bedenkt een model dat schaalbaar is en dat rol je dan uit. Dat bleek een misvatting. De drang om zaken te structureren staat namelijk haaks op de innovatiekracht die voor een nieuw model, een model in wording, onmisbaar is. Waardevolle initiatieven worden in het veld in gang gezet en van daaruit ontstaat en groeit het model. Innovatiekracht moet je dus niet beperken door te willen structureren. Dat was les 1.
Goede plannen vinden zelf hun financiering
Duidelijk is dat financiering een belangrijke factor is om van samenwerking tussen zorgorganisaties, gemeenten, zorgkantoren, woningcorporaties en ziektekostenverzekeraars een succes te maken. Maar vaak horen we dan dat de verschillende financieringsstromen in de zorg samenwerking haast onmogelijk maken.
Ook dit bleek een misvatting. Bij goede ideeën wordt de financiering altijd gevonden! In het nieuwe model zitten namelijk verschillende zorgorganisaties bij elkaar aan tafel en verdelen ze over de volle breedte de zorgzaken (wie doet wat), de kosten (wie betaalt wat) en de opbrengsten uit vergoeding van o.a. de WMO en ziektekostenverzekeringen (wie krijgt wat). Dat was les 2.
Conclusie: zoek de balans tussen tegenstrijdige zaken
Het is dus de kunst bij een nieuw model om je aannames los te laten en balans te vinden tussen (ogenschijnlijk) tegenstrijdige zaken. Structuur versus veelzijdigheid. Innovatie versus eenduidigheid. Hollen versus stilstaan. En wie is dan de persoon die voor balans zorgt? Dat is de regisseur van regionale samenwerking die vanuit een overkoepelende visie denkt, inricht en leidt.
En zo maakte de aanvankelijke “ontreddering” aan het einde van twee boeiende dagen toch nog plaats voor overtuigende inzichten over innovatiekracht en financiering. Heel leerzaam.
P.S. Op 4 maart start de volgende Nyenrode-leergang Regisseren van samenwerking in de zorg. Neem contact op als u interesse heeft.
